دستیابی به هدف با گذر از ۴ مرحله اصلی

همه رویدادها در زندگی دلیل خاصی دارند و بی حکمت هیچ اتفاقی رقم نمی زند. بنا به تعبیری هیچ اتفاقی در جهان اتفاقی اتفاق نمی افتد. خیلی اوقات زمان دستیابی به خواسته ها و هدف ها به تأخیر می افتد و آن هم شاید به دلیل این باشد که ما باید بیشتر رشد کنیم یادبگیریم و پیشرفت کنیم. هر رویدادی بر مبنای برنامه زمانی کامل خداوند و درست در همان زمان اتفاق می افتد که برای رشد و تکامل شما بهترین زمان محسوب می شود.

همه دوست دارند مدیرعامل سارمانی بزرگ و موفق باشند ولی کسی حاضر نیست مراحل آماده شدن برای آن مسئولیت را طی کند. شاه کلید موفقیت و دستیابی به هدف ، تلاش و پیگیری است. لازمه هدف گذاری هم شناخت استعداد و علاقه است. مکانی انتخاب نکن که شادتر باشی و فقط لحظاتی شاد باشی بلکه مکانی انتخاب کن که بتوانی استعدادها و توانایی هایت را پرورش دهی و آن ها را به بالاترین سطح ممکن برسانی. و به آرامش و شادی درونی برسی.

تشابه هدف با پیاز

هدف به پیاز شباهت دارد که لایه های بسیاری را شامل می شود. نخستین لایه از هدفت چنین است: تلاش کنی توانایی ها و استعدادهایت را در جهت رسیدن به یک عامل مهم تر و فراتر از خود بکار ببری. هر چقدر بر این مهم تمرکز کنی لایه های گوناگون هدفت همچون لایه های پیاز پدیدار می شود. این فرایند به اندازه تمام عمرت ادامه دارد و کل زندگی ات را تشکیل می دهد.

فرایند چهار مرحله ای زندگی

انسان های متفاوت اهداف شان را در زمان های متفاوت می یابند. باید فرایند بی نظیر زندگی خودتان را پشت سر بگذارید. فرایندی چهار مرحله ای شامل آماده سازی، کاشتن، رشد کردن و درو کردن.

مرحله اول، آماده سازی

مرحله آماده سازی شامل زمان تولد، خانواده، توانمندیها، نقاط قوت و ضعف، استعدادها، اشتیاق و هیجان فعلی، محل زندگی و… این مرحله تعیین می کند تا چه مرحله ای رشد می کنی؟

اگر تاریکی را احساس نکنی، هرگز نمی توانی به اهمیت و ارزش نور پی ببری. اگر برای یافتن هدفت به شدت تلاش نکنی چگونه می توانی شادی ناشی از زندگی کردن را به شیوه هدفمند احساس کنی؟

دشواری ها برای انسان مثل زمان خشکسالی و کمبود است. در زمان خشکسالی ممکن است از ایده های جدید، پول، خوش شانسی، روابط سازنده و موفقیت خبری نباشد. زمان خشکسالی ممکن است رویدادی را همچون از دست دادن شغل، مرگ یکی از عزیزان، بیماری یکی از عزیزان و.. را شامل شود. در این موقعیت فکر می کنی در بیابانی بی آب و علف گرفتار شده ای و از هرگونه کامیابی، سلامتی وموفقیت دور افتاده ای و نمی دانی چطور باید از این مرحله عبور کنی.

در مرحله آماده سازی، دوران خشکسالی سبب آماده شدن شما برای پذیرفتن بزرگترین مسئولیت های زندگی است. خشکسالی های زندگی سبب می شود پاسخ های مناسب و منبعی از توانمندی هایت را جستجو کنی و آنها را بیابی و این تلاش ها سبب افزایش اشتیاق شما برای کاشته شدن گردد.

اگر بتوانیم همواره هدف های مهمتر از زندگی عادی خود را کشف کنید نهایت بهره را از دنیا خواهید برد.

مرحله آماده سازی باعث می شود تو متوجه شوی که بذرت را کجا باید بکاری. برای کاشتن باید دنبال نشانه ها بود. نشانه هایی که در زمان دعا یا توصیه یک دوست قابل تشخیص می باشد.

مرحله دوم، کاشتن

در مرحله کاشتن شما متوجه می شویدکه نباید به انسانی تبدیل شوید که دیگران از شما انتظار دارند. باید به فردی تبدیل شوی که به همان منظور آفریده شده ای. یعنی فقط با توجه به استعداد، علاقه، مهارت و توانایی های خودت، اهداف منحصر بفرد را طراحی و دستیابی به هدف را ترسیم کنید.

مرحله سوم، رشد کردن

مرحله سوم مرحله رشد کردن است. بذر به گیاه تبدیل می شود و تو باید رشد کنی در موقعیت هایی قرار می گیری که رشدت را تضمین خواهد کرد. خوش شانسی ها در این مرحله قرار دارد و انسان های مناسب در سر راهت قرار می گیرند و موقعیت های مناسب را برایت بوجود می آورند. وقتی خواست خدا را در نظر می گیری و بذر وجودت را در مسیر درست قرار می دهی خداوند ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به حرکت در می آورد تا رشد تو تضمین شود.

رشد کردن پیامد فرعی روبه رو شدن با دو نوع رویداد خواهد بود. یک رویدادهای روحیه بخش و یک سری رویدادهای دشوار.

رویداد های دشوار ریشه های شما را قوی تر می کند و رویدادهای روحیه بخش باحث می شود روحیه بگیری و به سطوح جدید و بالاتری دست پیدا کنی.

موهبت ها اغلب بصورت سنگ های بزرگ در زندگی ظاهر می شود تا دنیای فعلی شما را خرد کندتا بتوانید زندگی جدیدتان را با شالوده ای جدید از ایمان و اعتقادی راسخ بسازید.

گاهی باید محکم زمین بخورید تا رشد کنید و به مراحل بالاتری برسید. انسان های منفی با تماشای این مشکلات، شالوده زندگی خود را سست می کنند. نیروهای منفی باف درونی در مقایسه با عوامل بیرونی در نابودکردن رؤیاهای ارزشمند بسیار قوی تر هستند.

برای آفرینش تفاوتی سازنده در این جهان، باید خداوند را باور کنید تا خوادند کمک کند بر تردیدهایتان غلبه کنید. مشکل اساسی انسانها در پیشرفت و رشد، مقایسه موفقیت های خود با موفقیت های دیگران است. هرگاه پی می برید موفقیت های شما کمتر از آنهاست اغلب به ناامیدی و سستی گرایش پیدا خواهید کرد.

اینکه شخصی در مقایسه با تو در سطح مادی به موفقیتی بهتر رسیده است نمی توان نتیجه گرفت که از تو مهم تر است. هر انسانی باید مسیر خودش را طی کند . هر انسانی برای حضور در دنیا دلیل و هدفی دارد . وقتی شما بر رشد کردن خودت متمرکز می شوی به مراحل نهایی شکوفایی خواهی رسید و پی می بری در دنیا از اهمیت و ارزش فوق العاده ای برخوردار هستی.

قبل از رسیدن به مرحله نهایی یعنی برداشت، تو با موانع مختلف آزمایش خواهی شد. بسیاری از انسان ها درست در زمانی تسلیم می شوند که در آستانه ورود به مرحله چهارم هستند. پشتکار کافی و ثبات قدم آنها را به مرحله نهایی خواهد رساند.

مرحله چهارم، برداشت محصول

برای اینکه به مرحله چهارم یا برداشت برسی ابتدا باید با انجام دادن کارهای کوچک به کارهای بزرگ تر برسی و کارهای بزرگتر منجر به کارهای کوچکتر خواهد شد. مثل بذر که وقتی به گیاه تبدیل می شود دوباره از گیاه، بذرهای کوچک به دست می آید.

برای هدفمند بودن و دستیابی به هدف لازم نیست که شاغل باشید چرا که شغل یکی از ابزاری است که می تواند انسان را به سمت هدفش سوق دهد.

آگاهی یافتن از هدف یک مسأله هستاما مسئله مهمتر شهامت رویارویی با دشواری های زندگی و منفی بافی های دیگران است که بتوانی به هدفت متعهد بمانی و بر مبنای آن زندگی کنی.باید بتوانید بجای متمرکز شدن بر پیامدهای کوتاه مدت، بر هدف نهایی متمرکز شوید. حضور هر انسانی در زندگی ما به معنای واقعی دلیلی ویژه دارد. آنها غذای لازم را برای روح و روانمان فراهم می کند و نور لازم را به بذرمان رشد کند.

فقط رؤیاهایی که در زمان بیداری در سر می پرورانید شعله روح و روانتان را روشن می کند و به شما انگیزه می دهد تا کارهای ارزشمند را به ثمر برسانید که خودتان هم انجام شدنش آن ها را هرگز ممکن نمی داند.

اشتیاق و هدفمندی دو همسایه هستند. وقتی تصمیم می گیرید در زندگی شغلی و شخصی تان بسیار مشتاق باشید بی تردید به سمت اهدافتان راهنمایی می شوید. از سوی دیگر وقتی هدفمند هستید، اشتیاق و انگیزه بیشتر خواهد شد. وقتی با شور و اشتیاق و به شیوه ای هدفمند زندگی می کنید، تک تک سلول های بدنتان از شادمانی می درخشند.

تصور کنید همه انسانها استعدادها ئ هدف های همه یکسان بود. دیگر زندگی اجتماعی بیهوده می شد.

مرحله چهارم مرحله برداشت و برکت است. برداشت محصولی که بذرش را کاشته اید.